داروین-فینچر ۲ (اپیروز ویژه نوروز ۱۴۰۱)

چیزی که خیلی ذهنم رو درگیر کرده بود این بود که فینچر چی داشت که بقیه نداشتن؟ اگر لبخندش رو بذاریم کنار هیچ چیز خاصی نداشت. همه چیز عادی بود. فقط یه تفاوت با بقیه داشت. با اون، لحظه‌ها خوش می‌گذشت. تمام لحظه‌ها. اصلا فرقی نداشت تو چه حالی باشیم. نزدیک باشیم یا دور. خیلی مهربون باشیم یا یه مقدار دلگیر. فیلم ببینیم یا از کار حرف بزنیم. هرکدوم که بود خوش می‌گذشت. بهترین سفر تنهایی من تو عمرم وقتی بود که چهار روز بدون اون رفتم بارسلونا. خودش نبود ولی حضورش در عین دوری، به لحظه‌ها رنگ و بو می‌داد.